قزوین پایتخت خوشنویسی ایران اسلامی

به گزارش روابط عمومی سازمان زیباسازی شهرداری قزوین؛ سردیس میرزا محمدحسین سیفی قزوینی ملقب به عمادالکتاب در سال ۹۷ در پارک مشاهیر و سال ۱۴۰۱ در پیاده راه فرهنگی سبزه میدان نصب و در حال حاضر در معرض دید شهروندان و گردشگران قرار دارد.

 

این سردیس در سال ۹۷ توسط هنرمند مجسمه ساز استاد ربیین حیدری ساخته و توسط سازمان زیباسازی شهرداری قزوین جانمایی و نصب شد.

 

بیوگرافی:

استاد میرزا محمد حسین سیفی قزوینی ملقب به عماد الکتاب از خاندان سیفی قزوین و بازمانده نسل خطاط معروف عصر صفوی میرعماد قزوینی که در تاریخ 25 فروردین 1240 ق به دنیا آمد. این هنرمند دوران، با تشویق پدر در هشت سالگی از نعمت سواد برخوردار شد و پس از تحصیل مقدمات علوم قدیم به فراگیری علوم جدید و زبان فرانسه و تعلیم خط پرداخت. او که از نوجوانی علاقه فراوانی به خوشنویسی داشت و نزد استادان خط آن زمان قزوین از جمله میرزا محمدعلی خوشنویس قزوینی این هنر را فرا گرفته بود؛ در شانزده سالگی به همراه برادر کوچک‌تر با دست خالی روانه عراق شد و رحل اقامت در کاظمین را برگزید. سه سال در آنجا ماند و با کار کتابت روزگار گذراند. به نظر می‌آید که کتابت قرآنی به خط نسخ و یک دوره فقه آقا سید علی بحرالعلوم و سایر رسائل مذهبی به خط نسخ محصول این دوره است. سپس به مدت پنج سال در کربلا سکنی گزید.

 

پس از بازگشت به ایران به مدت چهار ماه در مشهد ساکن شد. تحفه این سفر برای عماد آموختن استادانه خط نسخ بود. وی با بروز استعداد توانست به چنان شکوهی برسد که مظفرالدین شاه و احمد شاه او را زینت دهنده و نگارنده فرامین خود قرار دادند. 

 

وقتی مظفرالدین شاه به نشر شاهنامه عزم جزم می‌کند، تنی چند از دور و نزدیک او را نامزد این مهم می‌کنند و با اتمام این اثر در سال 1323 که به شاهنامه امیربها مشهور شد و کتابت آن سه سال به طول انجامید نام و آوازه‌ای در خور برای محمد حسین فراچنگ می‌آید.

 

در سال 1294 خورشیدی عضو انجمنی مخفی به نام کمیته مجازات شد. نقش عمده عمادالکتاب در فعالیت‌های تبلیغی کمیته مجازات خلاصه می‌شد. از جمله اقدامات هوشمندانه عمادالکتاب در کمیته مجازات تهیه مهر این کمیته بود. پس از خیانت یکی از اعضا عمادالکتاب هم به پنج سال زندان محکوم شد. همچنین عمادالکتاب از نقاشی آب رنگ و سیاه قلم سررشته داشت و تصویری از خود او به قلم خودش باقی است. وی قریحه شاعری نیز داشته و گاهی تفننی شعر می‌سروده است.

 

وی در 26 تیرماه 1315 شمسی چهره در نقاب خاک کشید و در کنار حرم امامزاده عبداللهی شهر ری به خاک سپرده شد.

 

انتهای پیام/