مسجد جامع کبير با مناره هاي با شکوه، ايوان هاي رفيع و گچبري هاي نفيس آن از آثار ممتاز دوره هاي اسلامي به شمار ميرود.قديمي ترين بخش مسجد، بعد از آثار چهار طاقي ساساني که در زير مقصوره قرار گرفته، طاق هاروني است که در زمان "هارون الرشيد"در سال 192 ھ.ق ساخته شده. مهم ترين و زيبا ترين بخش اين مسجد، مقصوره و گنبد سلجوقي آن است و داراي پنج کتيبه گچبري به خط کوفي است و نفيس‌ترين آن کتيبه‌اي است که در آن سوره بقره به طور کامل اجرا شده و از شاهکارهاي خط کوفي تزئيني به شمار مي‌آيد.

 

ساير قسمت هاي مسجد، مربوط به دوره هاي بعد تا پايان دوره قاجاريه است. ايوان شمالي و دو مناره کاشيکاري شده آن زمان شاه تهماسب و ايوان غربي آن در دوره شاه سليمان صفوي ساخته شدند. ايوان جنوبي که زيباترين ايوان مسجد است در زمان سلطنت"شاه عباس دوم"به مدخل مقصوره اضافه شد