آيت اله العظمي حاج سيد ابوتراب ابوترابي
سيد ابوتراب پس از بلوغ شروع به تحصيل علوم اسلامي مي نمايد و به پشتوانه تشويق ها و مراقبت هاي عمومي بزرگوار و دين دار خود حضرت آيت اله حاج سيد محمد باقر، بعد از تکميل مقدمات، دوره سطح در فقه و اصول را در محضر روحاني علامه آيت اله حاج ملاعلي اکبر ايزدي، که فقيهي عالي مقام و خوشنام بود، پشت سر مي گذارد. پس از آن با مشورت عموي عالم خويش، زادگاهش را ترک نموده و به عزم ادامه تحصيل و فرگيري دروس بالاتر به سوي نجف اشرف، آرامگاه امير عالم وجود، اين زيباترين تکيه گاه و پناه اهل درد و درک و دانش و با صفاترين مبحث عشق و عرفان و ارزش، رهسپار مي گردد که مدت اقامت اين بزرگوار در آن ديار با صف و زيبا معلوم نيست.
سيد ابوتراب در آن سازمان از وجود پر علم و برکت آيت اله محمد تقي شيرازي بهره مندي مي گردد. پس از مرگ آن فقيه مجتهد و مجاهد و مومن، از محضر و مکتب مراجع والا مقام، آيت اله العظمي حاج سيد ابو الحسن اصفهاني، آيت اله ميرزا محمد حسين نائيني، آيت اله ضياء الدين عراقي، به تکميل و تکامل مراتب علمي و عملي مي پردازد. پس از گذشت 15 سال توقف به مرتبه شامخ و شکوهمند اجتهاد مي رسد و حسب الامر مرجع و ملجاء بزرگ شيعه، آيت اله حاج سيد حسن اصفهاني، به قزوين بازمي گردد.
آيت اله حاج سيد ابوتراب ابوترابي فقيهي فرامايه و بلند مرتبه و در علوم و احکام مختلف فقه صاحب رأي دقيق و عالمانه اي بود. حافظه اي قوي و قدرتمند داشت و در مسائل فقهي ، با تمام معيارها و مبناهاي اصولي و اصيل، حضور ذهني فوق العادده داشت. اجازه مفصلي داشت که با صراحت تمام مقام شامخ اجتهاد او را گواهي مي داد.
سرانجام اين شخصيت بزرگوار اين ديار، پس از 84 سال عمر با برکت، و بيش از 70 سال خدمت به اسلام، سال 1390 هجري قمري دار فاني را وداع گفت.